เคยคิดว่าและบอกกับตัวเองว่า
ถ้าเราต้องทำงานหนักแต่ไม่มีความสุข ไม่มีเวลาส่วนตัว
เราก็คงเลือกที่จะไม่ทำในงานนั้น
ในวันนี้...
คำถามเดิมๆนั้นย้อนกลับมา
เพียงแต่ว่าเราไม่สามารถตอบมันเหมือนเดิมได้
ไม่ใช่ว่างานที่ทำอยู่จะไม่ดีหรือทำให้น่าเบื่อ
ตรงกันข้าม เรายังสนุกกับงานที่ทำ
แต่สิ่งที่ทำให้ตอบคำถามตัวเองเหมือนเดิมไม่ได้ คงจะเป็นเพราะ...
เราไม่ได้ทำในสิ่งที่เราเคยทำ และอยากทำได้เหมือนเมื่อก่อน
อะไรที่อยากทำ และต้องการทำ ก็ไม่ได้ทำ
บางวัน...
ทั้งเรื่องราว เหตุการณ์ คำพูด การกระทำ ความรู้สึก
ก็มีมากมายจนอธิบายได้ไม่หมด
แต่ในบางวัน...
ก็ผ่านไปแบบที่เรียกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยก็ว่าได้
** ทำงานครบหนึ่งเดือน
***ฝนรับปริญญา
อาจารย์ท่านหนึ่งทักว่า
"ดีใจด้วยนะ...ว่าที่บัณฑิต"
ประโยคนี้มันยังคงดังอยู่ในใจตลอดทั้งวัน
แอบดีใจ ภูมิใจ ที่ตัวเองเรียนจบกับเค้าซักที
แต่ก็อดใจหายไม่ได้
เวลาไม่นานเลยที่เรียนมาสี่ปี
วันนี้ต้องเริ่มกับสังคมใหม่ ที่ไม่ใช่แค่เด็กมหาวิทยาลัย
ได้ยินเสียงจากที่ไหนซักที่ว่า...
"ขอต้อนรับสู่โลกแห่งความจริง"
กิเลศมักจะมาก่อนปัจจัยอื่น
เพราะบางครั้งปัจจัยก็สนองความต้องการของกิเลศไม่ได้
สุดท้ายความจำเป็นก็แพ้กิเลศเสมอ เสมอ
ตอนนี้กิเลศเข้าครอบงำ
อยากได้กล้องอ้ะ ทั้งๆที่มีอยู่ก็ถ่ายไม่หมดแล้ว >___<
Diana+ Dreamer ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า "คนช่างฝัน"
แว่บแรกที่เห็นกล้องตัวนี้มันก็เข้ามาอยู่ในจินตนาการของคนชอบฝันอย่างเราแล้ว
ราคา 3,xxx บ. สำหรับรุ่นลิมิเตทของเจ้าตัวนี้ จะว่าไปราคาก็สูงอยู่
แต่เพราะกิเลศอีกนั่นแหล่ะ จะถูกจะแพงก็อยากได้ทั้งนั้น
เฝ้ารอๆ ตอนนี้ปัจจัยเริ่มมี
ถ้าได้เจอคงปล่อยไปไม่ได้แล้ว ^^
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)